Wil je jezelf even voorstellen?
'Mijn naam is Bregje Veltman en ik ben 26 jaar. Ik heb criminologie gestudeerd aan de universiteit Leiden en ik ben in 2020 afgestudeerd met de master forensische criminologie. Ik werk momenteel voor een particulier onderzoeksbureau, genaamd Spandaw & Veltman. Ik woon in Leeuwarden en ons kantoor is gevestigd in Roden.'
Heb je nog verdere hobby’s?
'Ik ben graag buiten, zeker als het mooi weer is, en ik houd van vakanties. Dit is de laatste tijd een beetje ingewikkeld natuurlijk, maar ik ben net terug van mijn vakantie naar Istanbul. Verder loop ik graag hard, houd ik van taal en schrijf ik graag over criminologisch gerelateerde onderwerpen.'
Welke opleiding heb je gedaan?
'Op de middelbare school ging het eigenlijk niet zo goed. Ik ben begonnen op havo/vwo, maar ik ben afgestroomd én blijven zitten in hetzelfde jaar. Toen dacht ik echt van “Pfff… wat ga ik later doen? Hoe ga ik dit nog rechtbreien?” Toen ben ik eerst vmbo-t gaan doen en heb ik mijn diploma gehaald. Vervolgens heb ik mijn havo diploma gehaald en ben ik naar het hbo gegaan. Ik heb toen mijn propedeuse toegepaste psychologie gehaald in Groningen, maar ik vond dat niet zo leuk. Ik miste een beetje de diepgang en het opsporen en bestrijden van criminaliteit trok mij eigenlijk altijd al. Ik vond politiewerkzaamheden wel leuk, maar werken als straatagent leek me niet passend. Ik wilde meer over de achtergrond van criminaliteit te weten komen en zo kwam ik eigenlijk bij criminologie terecht. Dat was wel heel ver want ik woonde nog steeds in Leeuwarden. Ik had toen wel een kamer in Groningen, maar naar Leiden, Rotterdam of Amsterdam… Ik dacht: “Dat kan ik helemaal niet, dat is hartstikke ver!” Uiteindelijk heb ik toch maar de open dag bezocht. Ik was nog nooit in Leiden geweest, maar ik dacht: dit voelt een beetje als thuiskomen. Dus heb ik me ingeschreven voor de studie, ben ingeloot en toen ben ik er voor gegaan!'
Je was gedurende je opleiding ook actief bij CoDe, welke commissies heb je allemaal gedaan?
'Ik heb bij zowel de korte als de lange reiscommissie gezeten. Dat vind ik stiekem eigenlijk ook de leukste commissies! Ik heb verschillende reisjes mogen organiseren. We zijn naar Gent geweest, naar Colombia en naar Staatsburg; ja dat was leuk! Ook ben ik vaak meegegaan naar andere activiteiten.'
Hoe zag je studententijd er verder uit?
'Eigenlijk heel rustig: ik ben niet echt van de hardcore studentenvereniging zeg maar. Ik vond de studievereniging wel heel leuk. Eigenlijk was ik vooral veel met vriendinnen en veel bij de studievereniging. Verder sportte ik bij de sportschool. Ik had daarnaast ook een druk sociaal leven in Leeuwarden en werkte voor een tijdje als orderpicker in een groothandel. Daar ging natuurlijk ook tijd in zitten. En met die studie, ja daar ben je natuurlijk super veel tijd aan kwijt. Als je tentamens hebt dan staat je hele leven in het teken daarvan.'
Vond je het moeilijk om je leven in Leiden te combineren met je leven in Leeuwarden?
'Ja best wel, want met de trein was dat 2,5 uur. Maar ik had ervoor gekozen om die studie te gaan doen, dus toen accepteerde ik mijn lot. Ik dacht: “Ja, het is wat het is en we gaan het gewoon zo doen.” Op dat moment vond ik het ook wel zwaar hoor, maar achteraf valt alles mee. Nu denk ik: het waren maar vier jaren. En eigenlijk is dat lang, maar dit was het voor mij het helemaal waard. Ik wilde alles in Leeuwarden ook in stand houden en die studie, dat moest gewoon lukken. Ik moest er tenminste alles aan gedaan hebben om het te laten lukken!'
Hoe is het idee om Spandaw & Veltman te beginnen ontstaan?
'Dat is eigenlijk wel bijzonder. In het begin was het eigenlijk niet een heel concreet plan. Ik studeerde af in coronatijd, dus het laatste halfjaar van mijn studie was vanuit huis. Sollicitatiegesprekken waren ook vanuit huis en zo belandde ik bij een bank waar ik negen maanden heb gewerkt als CDD analist. Maar ik weet niet… de muren kwamen op een gegeven moment op me af en ik vond het werk net niet leuk genoeg om te blijven doen. En toen… volgens mij zag ik iets op televisie over een recherchebureau. Ik had daar al wel vaker over gehoord, maar als criminoloog is dat geen voor de hand liggend beroep. Toch heb ik Bart Spandaw een open sollicitatiebrief gestuurd. Hierin vertelde ik dat ik criminoloog was en dat ik op zoek was naar meer diepgang en vroeg ik wat hij ervan zou vinden om hierover een keertje in gesprek te gaan. Daarna hebben we meerdere gesprekken gehad en na een gesprek of vier/vijf dachten we: we gaan het gewoon doen. Zo is dat een beetje gaan rollen. Het leek ons een hele goede combinatie die nog niet bestond en die toch wel voor mooie opdrachten zou kunnen zorgen. Ik werk er nu een klein jaartje, sinds juni vorig jaar.'
Wat houdt je huidige functie nu precies in?
'Ik ben nog steeds gewoon criminoloog, dat is ook mijn functietitel in de breedste zin van het woord. Ik kan daarmee ondersteunen op een heel breed scala van onderzoeken. Het is eigenlijk maar net waar een opdrachtgever mee komt. Wij willen in feite met iedereen wel samenwerken: of dat nu een gemeente is of een particulier. Stel wij doen een rechercheonderzoek, dan ga ik daar vanuit mijn achtergrond naar kijken. Bart heeft die achtergrond niet, die doet juist meer vanuit zijn eigen achtergrond. Hij heeft bij defensie gezeten, bij de brigade speciale beveiligingsopdrachten. We hebben ook nog iemand van de marechaussee. Zo heeft iedereen dus een beetje zijn eigen achtergrond en die combinatie zorgt ervoor dat je net wat dieper kan gaan in opdrachten. Ik ben momenteel meerdere dagen per week als locatiemanager aanwezig op een opvangcentrum voor Oekraïense vluchtelingen. Dan kan je eerst natuurlijk denken van: je bent criminoloog, wat doe je dan op zo’n locatie? Maar dat is natuurlijk ook een stuk veiligheid. Hierbij zit je veel meer aan de voorkant: je wilt escalaties voorkomen, dingen moeten gestroomlijnd lopen en je schakelt ook heel veel met de beveiliging.'
Hoe ziet jouw gemiddelde dag eruit?
'Nu zit ik dus veel op die opvanglocatie, maar omdat de hele situatie met de oorlog super onzeker is, zou dat in theorie binnen een maand afgelopen kunnen zijn. Voor hetzelfde geld duurt het nog een half jaar, maar dat weten we gewoon niet. Naast mijn dagen op de opvanglocatie ben ik of op kantoor of thuis aan het werk en ik ben nog bezig met de opleiding particulier onderzoeker. Ik heb geen standaard 9-5 baan en ik heb ook geen standaard rooster. Eigenlijk weet je ‘s ochtends niet hoe je dag gaat lopen. Met dit werk moet je gelijk schakelen zodra er contact wordt gezocht. Mensen die bij ons komen met hulpvragen willen zo snel mogelijk gehoord worden en zo snel mogelijk weten hoe ze het moeten aanpakken. Je moet dus best wel flexibel zijn en altijd paraat staan om iets te gaan doen.'
Heb je advies voor toekomstige criminologen, wat je nu al in je studententijd kunt doen ter voorbereiding op je toekomstige baan?
'Leer zoveel mogelijk mensen kennen! Het is heel belangrijk om met veel mensen te schakelen denk ik. Zo kom je er ook achter wat je zelf leuk vindt. Ik zou ook echt adviseren om niet altijd de standaard paden te volgen, maar altijd verder te kijken dan dat. Wat ik nu doe dat is eigenlijk heel ongebruikelijk, maar ik vind het super leuk. Je hoeft niet per se die functies te doen die in het lijstje staan van wat een criminoloog kan doen want er is veel meer dan dat. En geloof in jezelf! Want als je mij tien jaar geleden had gevraagd of ik een universitaire studie kon afronden dan had ik “nee” gezegd. Liever spijt van iets dat je hebt geprobeerd dan van iets dat je nalaat. En zeker niet iets laten omdat een ander dat adviseert! Je moet gewoon doen wat jij wilt doen en wat je kán doen en soms denk je dat je iets niet kan, maar dan kan je het toch.'
Zou je iets willen veranderen aan je studententijd (of aan je tijd op de middelbare school)?
'Ja, weet je wat het is… Dat is altijd zo gek als je ouder wordt. Op het moment dat je iets vervelends meemaakt dan denk je: “Oh dit is zo erg en het gaat zo slecht.” Dat had ik bijvoorbeeld toen ik én bleef zitten én afstroomde naar vmbo-t. Maar nu denk ik: eigenlijk was het super goed. Ik was net iets ouder toen ik mijn studiekeuze ging maken waardoor ik wellicht een betere keuze heb kunnen maken. Achteraf zou ik niks willen veranderen. Alhoewel… ik ben natuurlijk afgestudeerd in coronatijd, dus dat had ik zeker anders willen zien, maar daar kan niemand wat aan doen.'
Hoe zie jij de toekomst voor jezelf (en het bedrijf) voor je?
'Wij willen groeien. Wij willen van criminologie echt een groot onderdeel maken binnen het bedrijf. Bij ons kan je criminoloog zijn, maar ook particulier recherchewerk doen. Dat zal dan wel een klein stukje zijn, maar het is er wel en dat maakt het gewoon uniek. We zijn druk bezig om dat vorm te geven zodat wij kunnen groeien. Zodat wij criminologen in dienst kunnen nemen en we het gewoon een groot en succesvol bedrijf kunnen laten worden met een diversiteit aan opdrachten, afhankelijk van wat actueel is. We moeten altijd blijven schakelen op basis van wat er op dat moment speelt, maar ook vooral kijken naar wat leuk is. Dat vinden we heel belangrijk: dat mensen het leuk vinden wat ze doen, want anders hou je het gewoon niet vol. Mijn geeft mij heel veel energie en ik denk dat dat heel belangrijk is. Dat willen wij ook voor mensen die bij ons komen werken.'
Wat was je droombaan toen je jong was?
'Ik heb als kind niet echt een droombaan gehad. Ik dacht nooit van: “Oh ik wil piloot worden” of: “Ik wil dierenarts worden”. Ik heb het wel altijd heel leuk gevonden om met mensen te werken. Ik denk dat ik van daaruit dan ook toegepaste psychologie ben gaan studeren, maar die praktijk was het echt niet voor mij. Om onderzoek naar de wereld van de criminaliteit te doen, dát trok mij altijd wel. Het is dus meer ontstaan vanuit graag in contact staan met mensen dan dat ik echt een droombaan voor ogen had.'
Als mensen geïnteresseerd zijn in meer informatie waar kunnen ze dan terecht?
'Zij kunnen naar onze website www.spandawveltman.com, maar we hebben ook een Instagrampagina (@spandawveltman) en een LinkedInpagina (Spandaw & Veltman).'
Wil je als laatste nog iets kwijt?
'Durf gewoon te doen en durf een beetje risico te nemen. Op het moment dat je risico’s kan nemen, doe het dan gewoon en neem die stap. Je kan daarna eventueel weer terug naar wat meer zekerheid indien nodig, maar dan weet je het ieder geval. Misschien lukt het en dan is het dat risico helemaal waard geweest. Tot nu toe is dat in mijn geval zo, dus ik raad mensen gewoon aan om te proberen hun hart te volgen. Heb vertrouwen in jezelf en laat je niet neerhalen door mensen die aan je twijfelen. Zelf weet je wat je kan. Luister daarnaar!'