GOLDCOAST, AUSTRALIË – Taakstraf, geldboete of gevangenisstraf: de humane straffen die voorkomen in het Westen. Maar wat als je na het plegen van een diefstal naar de andere kant van de wereld wordt getransporteerd? Zo’n 160.000 Britse criminelen overkwam het tussen 1788 en 1863. Zij kregen een enkele reis naar Australië.
Dit gebouw is gebouwd door veroordeelden uit Engeland en is het een na oudste gebouw (1829) van Queensland.
Alternatieve straf
In de 18e eeuw groeide de bevolking in Engeland explosief. De steden werden overvol en mensen gingen meer stelen en andere misdaden plegen. Het gevolg daarvan was dat de gevangenissen overvol raakten en de overheid een alternatief moest bedenken. Ondertussen had Groot-Brittannië een groot aantal koloniën en werd onderzocht of gevangenen daar niet naar toe getransporteerd konden worden. In Amerika waren genoeg plantages waar veroordeelden dwangarbeid konden verrichten. Vanaf 1717 werden daar 40.000 veroordeelden naar toe getransporteerd. Echter werd in 1778 Amerika onafhankelijk, bleek Afrika niet geschikt en zo werd Australië steeds interessanter. Na mooie verhalen van Captain Cook en het feit dat ze snel een oplossing nodig hadden voor de gevangenen, vertrok de eerste vloot in 1788. Captain Cook kwam een paar jaar eerder aan in april, toen alles in bloei stond maar toen de eerste vloot met veroordeelden aankwam op de plek waar Cook destijds aankwam was het januari. Er heerste droogte en de werkelijkheid was heel anders dan wat men verwachtte. De vloot voer door naar het huidige Sydney, een betere plek waar veel rivieren waren.
Captain Cook
De eerste vloot
De overtocht van Engeland naar Australië duurden acht maanden. Vele veroordeelden werden ziek en werden slecht behandeld. Het aantal mensen dat de overtocht niet overleefde verschilde van vijf tot 158. Op de eerste vloot gingen veertig veroordeelden onderweg dood en 22 baby’s werden geboren, waarvan twee eveneens de toch niet overleefde. Op het schip zaten 582 mannen en 193 vrouwen die van elkaar gescheiden werden. Toen het schip het land bereikte, was er niets, dus ook geen gevangenissen. Mannen waren duidelijk oververtegenwoordigd op het schip. Het moment dat de veroordeelden werden afgeladen staat ook wel bekend als de eerste Australische orgie.
Tweede kans
Eenmaal aan land moesten de veroordeelden verplichte arbeid verrichten. Voedsel was zeer schaars, zo schaars dat je opgehangen werd als je eten had gestolen. De eerste vloot werd bijna een grote mislukking omdat door de zware klei, de bebossing en verrotte zaden het cultiveren van het land heel moeilijk was. Het leven van de veroordeelden was dan ook zwaar. Ze kregen steeds minder te eten, hadden geen vrijheid, moesten gemiddeld 56 uur per week werken en waren ver van huis. Daarnaast was er secondairy punishment, als je bijvoorbeeld niet kwam opdagen op je werk, probeerde te ontsnappen of dronken was. Voor dit soort feiten kon je bijvoorbeeld naar een ‘slechter’ deel van Australië getransporteerd worden of je kreeg vijf zweepslagen. Toch bleek het leven beter dan de working class in Engeland. Het klimaat was in Australië beter en na een paar jaar was er ook voldoende voedsel. De huisvesting en de medische hulp waren beter dan in Engeland. Daarnaast hadden de veroordeelden de kans om hun leven te beteren. De meeste veroordeelden moesten slechts enkele jaren dwangarbeid verrichten en konden daarna een eigen bestaan opbouwen in Australië. Het was geen uitzondering dat veroordeelden erg rijk werden. Ook waren veel criminelen tot de dood veroordeeld en werd dit omgezet naar transportatie. Velen waren blij met hun tweede kans in Australië.